Podczas dzisiejszej sesji Rady Miejskiej radni pochylili się m.in. nad projektami uchwał dotyczącymi nadania nazw dla dróg na terenie miasta. Poniżej przestawiamy szczegółową informację na ten temat.
Nadanie drodze wewnętrznej nazwy gen. Tadeusza Bora-Komorowskiego
Na zachód od Osiedla Stałego w kierunku Dąbrowy Narodowej, zgodnie z planami zagospodarowania przestrzennego, wytyczane są nowe drogi dojazdowe, wydzielane są działki pod zabudowę i budowane są domy jednorodzinne. Nowa droga wewnętrzna – ulica gen. Tadeusza Bora-Komorowskiego będzie przebiegała od ulicy Starowiejskiej do ulicy Storczyków i położona będzie na działkach będących własnością Gminy Miasta Jaworzna.
gen. Tadeusz Bór-Komorowski (ur. 1 czerwca 1895 w Chrobrowie – zm. 24 sierpnia 1966 w okolicach Buckley w Wielkiej Brytanii) – w czasie I wojny światowej oficer austriacki, od 1918 r. w Wojsku Polskim; w okresie międzywojennym pełnił m.in. funkcje zastępcy dowódcy 9 pułku ułanów i komendanta Centrum Wyszkolenia Kawalerii. Uczestnik wojny obronnej Polski w 1939 r., następnie współorganizator i dowódca Organizacji Wojskowej Krakowa, która w styczniu 1940 r. weszła w skład Związku Walki Zbrojnej; w latach 1940-1941 komendant okręgu i obszaru krakowskiego ZWZ, od lipca 1941 r. zastępca Komendanta Głównego ZWZ. Między 17 lipca 1943 r. a 2 października 1944 r. sprawował stanowisko Komendanta Głównego Armii Krajowej. Wraz z rządem na emigracji i jego delegatem na kraj Janem Jankowskim powziął decyzję o rozpoczęciu powstania warszawskiego. Uznawał, że zawdzięczanie uwolnienia Warszawy przez Rosję byłoby zrezygnowaniem z niepodległości i poddaniem się Rosji. 30 września 1944 r. mianowany przez rząd emigracyjny naczelnym wodzem Polskich Sił Zbrojnych. Po wojnie osiadł w Wielkiej Brytanii, gdzie aktywnie uczestniczył w życiu politycznym emigracji, a w latach 1947-1949 sprawował urząd premiera rządu na emigracji. Pochowany został na cmentarzu Gunnersbury w Londynie. W 1994 prochy generała przywieziono do Polski i złożono je w kwaterze Komendy Głównej AK na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach.
– W sytuacji, gdy domy wybudowane zostały przy nienazwanej dotychczas ulicy, numery nadawane były przy najbliższej ulicy w pobliżu tego domu, by nie wstrzymywać procedury inwestycyjnej. Nieruchomości były więc oznaczane cyframi i kolejnymi literami od A do Z, a następnie podwójnymi literami. Taka numeracja zdecydowanie utrudnia lokalizację adresów m.in. przez służby ratownicze, służby miejskie czy dostawców – wyjaśnia Tadeusz Dębecki, naczelnik Wydziału Geodezji i Kartografii.
Zgodnie z Rozporządzeniem Ministra Rozwoju, Pracy i Technologii z 21 lipca 2021 r. w sprawie miejscowości, ulic i adresów aktualizacji danych ewidencji, ich uzupełnienia lub zmiany dokonuje się między innymi w przypadku, gdy nastąpiła zmiana nazwy ulicy lub istniejąca numeracja zawiera wady utrudniające jej wykorzystywanie.
– Nazwanie ww. ulicy umożliwił zakończony proces regulacji stanu prawnego dróg. Wszyscy właściciele położonych w tym obszarze nieruchomości zostaną powiadomieni o wprowadzonych zmianach – tłumaczy naczelnik Dębecki. – Oczywiście należy pamiętać, że po nadaniu nowego adresu należy tę zmianę zgłosić m.in. w banku, zakładzie pracy, szkole czy urzędzie skarbowym.
Przemeldowanie odbędzie się z urzędu, a zgodnie z uchwałą Rady Miejskiej w Jaworznie przy zmianie adresu w wyniku podjęcia uchwał o nadaniu nowych nazw ulic, wymiana dokumentów odbywa się bezpłatnie.
– W tym rejonie budownictwem jednorodzinnym zajmują się w większości firmy deweloperskie i nowe domy powstają tutaj stosunkowo szybko. W ostatnich latach w tym rejonie wybudowano około 60 domów, aktualnie wydzielonych jest około 70 działek pod nowe domy, a w przyszłości, biorąc pod uwagę powierzchnie przyległych nieruchomości, może zostać wydzielonych kolejnych 70 działek mieszkaniowych – dodaje Tadeusz Dębecki.
Nazwanie nowych dróg pozwoli również zaliczyć je do kategorii dróg publicznych i będą mogły być zarządzane przez Miejski Zarząd Dróg i Mostów.
Ulica Grabowa
Kolejna nowa droga wewnętrzna – ulica Grabowa będzie położona w pobliżu ulicy Storczyków oraz planowanej ulicy Jesionowej, na działkach będących własnością Gminy Miasta Jaworzna.
Nazwa Grabowa pochodzi od nazwy grabów (Carpinus) – rodzaju drzew i krzewów klasyfikowanych do rodziny brzozowatych. W Polsce często występują na całym niżu i w niższych położeniach górskich.
Ulica Jesionowa
Nowa droga wewnętrzna – ulica Jesionowa będzie położona w pobliżu ulicy Storczyków oraz planowanej ulicy Grabowej, na działkach będących własnością Gminy Miasta Jaworzna.
Nazwa Jesionowa pochodzi od nazwy jesionów (Fraxinus) – rodzaj roślin z rodziny oliwkowatych. Jesion wyniosły w Polsce jest pospolity na całym obszarze.
Ulica Zielarska
Ulica Zielarska będzie przebiegała od ulicy Długoszyńskiej do ulicy Storczyków, w pobliżu planowanych ulic Grabowej i Jesionowej i położona będzie na działkach będących własnością Gminy Miasta Jaworzna.
Nazwa Zielarska nawiązuje do znajdujących się w pobliżu łąk, które porastają liczne zioła.
Ulica Stanisława Stohandla
Nowa droga wewnętrzna – ulica Stanisława Stohandla przebiega od ulicy Szprotawy do ulicy Szczotki i położona będzie na działkach będących własnością Gminy Miasta Jaworzna.
Stanisław Stohandel (ur. 12 stycznia 1875 r. w Luszowicach – zm. 1911 r. w Białej) – polityk ludowy, poseł do austriackiej Rady Państwa. W 1895 ukończył gimnazjum w Bochni i podjął studia na Uniwersytecie Jagiellońskim, ukończył studia na wydziale prawa uniwersytetu w Wiedniu. Po odbyciu służby wojskowej w armii austro-węgierskiej, związał się z ruchem ludowym, stając się zwolennikiem ks. Stanisława Stojałowskiego. Działacz Stronnictwa Chrześcijańsko-Ludowego, a potem Polskiego Centrum Ludowego. Początkowo działał głównie w Jaworznie, w latach 1905-1906 współorganizując tamtejszą Bratnią Pomoc i jej sklepy. Poseł do austriackiej Rady Państwa XI kadencji (1907-1911) wybrany w okręgu nr 35 (Jaworzno-Krzeszowice). Członek grupy posłów Polskiego Centrum Ludowego skupionych wokół Stanisława Stojałowskiego oraz członek Koła Polskiego w Wiedniu.
Ulica Ludwika Dubiela
Kolejna nowa droga wewnętrzna – ulica Ludwika Dubiela będzie przebiegała od ulicy Dąbrowskiej do ulicy Szczotki i położona będzie na działkach będących własnością Gminy Miasta Jaworzna.
Ludwik Dubiel (ur. 21 sierpnia 1910 r. w Dąbrowie Narodowej – zm. 14 kwietnia 1974 r. w Gliwicach) – nauczyciel, pedagog, muzealnik. Naukę rozpoczął w Długoszynie a w Mysłowicach ukończył Państwowe Seminarium nauczycielskie Męskie. Pracował jako nauczyciel w miejscowości Moczul na Kresach Wschodnich, później w Balinie a od 1935 r. w Woli Filipowskiej był kierownikiem szkoły. Zbierał materiały do monografii rodzinnej wsi – Dąbrowy Narodowej, którą wydał własnym staraniem w 1937 r. W 1939 r. wydał monografię Woli Filipowskiej. Brał udział w kampanii wrześniowej, a w latach okupacji działał w Armii Krajowej i prowadził tajne nauczanie. Po wojnie pracował jajko inspektor w kuratorium w Katowicach, w Raciborzu, w Tarnowskich Górach. W 1951 r. ukończył, przerwane w w wyniku wojny studia etnograficzne na Uniwersytecie Jagiellońskim. 1953 r. odszedł z pracy w oświacie do muzealnictwa, pracując w Gliwicach i Bytomiu. Od 1958 r. był dyrektorem Muzeum w Gliwicach. Zainicjował powstanie Muzeum Sztuki Odlewnictwa. Przewodniczył zespołowi specjalistów, inwentaryzujących zabytków sztuki drewnianej na terenie Był członkiem Zarządu Głównego i prezesem Oddziału Śląskiego Polskiego Towarzystwa Ludoznawczego. Udzielał się Komisji Etnograficznej Polskiej Akademii Nauk. Opublikował ponad 50 publikacji. Zmarł w 1974 r. w Gliwicach i tam też jest pochowany. Postać Ludwika Dubiela została pozytywnie zaopiniowana przez Instytut Pamięci Narodowej.
Ulica gen. Leopolda Okulickiego
Nowa droga wewnętrzna – ulica gen. Leopolda Okulickiego będzie przebiegała od ulicy Katowickiej do ulicy Szczotki i położona będzie na działkach będących własnością Gminy Miasta Jaworzna.
gen. Leopold Okulicki, ps. „Niedźwiadek” (ur. 12 listopada 1898 w Bratucicach – zm. 24 grudnia 1946 w Moskwie) – dyplomowany oficer w 1914 r. wstąpił do Legionów, w1917 wcielony do armii austriackiej, z której w 2018 zdezerterował i w wstąpił do Polskiej Organizacji Wojskowej w Krakowie. W latach 1919-1920 brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej. W 1934 mianowany szefem sztabu 13 Dywizji Piechoty, a w1939 szefem Wydziału Sytuacyjnego Naczelnego Wodza, brał udział w obronie Warszawy. Od stycznia 1940 komendant Okręgu Łódzkiego Związku Walki Zbrojnej a w październiku mianowany komendantem ZWZ we Lwowie. W styczniu zatrzymany przez NKWD, a po wybuchu wojny radziecko-niemieckiej zwolniony i objął funkcję szefa sztabu tworzącej się na ternie ZSRR armii polskiej. W czerwcu 1943 na własna prośbę przerzucony do kraju do pracy w konspiracji. W powstaniu warszawskim pełnił obowiązki Szefa sztabu Komendy Głównej AK, a 3 października 1944 objął obowiązki po gen. T. Komorowskim komendanta AK. 19 stycznia 1945 wydał rozkaz rozwiązania AK, polecając jednocześnie kadrze dowódczej pozostanie w konspiracji. Aresztowany w wyniku prowokacji NKWD wraz z innymi przywódcami Państwa Podziemnego 27 marca 1945 skazany w Moskwie w tzw. procesie szesnastu na 10 lat więzienia. Zmarł w więzieniu na Łubiance 24 grudnia 1946 r.
Ulica Lechitów
Działka nr 5372 w obrębie 0122 miasta Jaworzna stanowi prywatną drogę dojazdową do kilku działek, na których są lub będą budowane domy jednorodzinne. Z wnioskiem o nazwanie tej niepublicznej drogi zwrócili się wszyscy współwłaściciele drogi, proponując nazwę – Lechitów. Nazwanie drogi umożliwi prowadzenie prawidłowej numeracji porządkowej budynków. Jest to boczna uliczka biegnąca od ulicy Długoszyńskiej.
Nazwa Lechici pojawia się w średniowiecznych źródłach u dwóch wielkich polskich kronikarzy Wincentego Kadłubka i Jana Długosza (powtarzają ją także autorzy Kroniki „Dzierzwy” i Wielkopolskiej), w momencie opisu czasów sprzed ukonstytuowania się monarchii piastowskiej, gdzie wymienia się pierwszego władcę terenów dzisiejszej Polski – księcia Lecha.
Nadanie nazwy ulicy Sztygarów na nowym śladzie drogi wewnętrznej
Po przebudowie ulicy Grunwaldzkiej zlikwidowano z niej zjazd na ulicę Sztygarów, a po likwidacji Kopalni „Jan Kanty“ nastąpiły zmiany w zagospodarowaniu i ulica Sztygarów w dotychczasowym położeniu przestała funkcjonować. Jednak w pobliżu wybudowano nowy zjazd z ulicy Grunwaldzkiej, prowadzący na drogę po działkach wydzielonych zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego „Jan Kanty – Zachód“. Nowa droga wewnętrzna – ulica Sztygarów położona będzie również na terenie po zlikwidowanej kopalni i nazwa będzie przypominać o przeszłości tego miejsca.
Zniesienie nazw ulic w Jaworznie
Miejski Zarząd Dróg i Mostów wystąpił z wnioskiem o wykreślenie z ewidencji ulic Jaworzna nazw: ulica Gminna, ulica Krupnicza i ulica Szybowa, z uwagi na fakt, że przedmiotowe drogi zanikły w terenie. Dodatkowo w terenie nie istnieje ulica Kolonia Artur. Do ulicy Szybowej przyporządkowane są trzy budynki, jednak obsługa komunikacyjna do ich odbywa się od ulicy Okrzei i ulicy Mostowej. Przy pozostałych ulicach brak obiektów budowlanych. Żadna z powyższych ulic nie jest zaliczona do kategorii dróg publicznych.
Sprostowanie i ujednolicenie pisowni istniejących nazw ulic i placów na terenie miasta Jaworzna
W Uchwale Nr XVIII/401/2012 Rady Miejskiej w Jaworznie w sprawie sprostowania i ujednolicenia pisowni istniejących nazw ulic i placów na terenie miasta Jaworzna z dnia 20 grudnia 2012 r., wprowadzono rozszerzoną nazwę ulicy zlokalizowanej na osiedlu Podwale – Stefanii i Franciszka Mazur. Wcześniej S.F. Mazur. Członek rodziny, w korespondencji skierowanej do Urzędu Miejskiego w Jaworznie zwrócił uwagę na pomyłkę w imieniu żeńskim przyjętej nazwy. Prawidłowe imię powinno brzmieć: Stanisława. W związku z powyższym konieczne jest sprostowanie w wyżej wymienionej uchwale imienia w nazwie.
Małżeństwo jaworznian Stanisława i Franciszek Mazur byli uczestnikami w ruchu oporu w latach okupacji hitlerowskiej. Stanisława Mazur była łączniczką Obwodowego Komitetu Robotniczego PPS WRN i Gwardii Ludowej PPS została aresztowana w sierpniu 1943 roku. Zginęła w obozie w Auschwitz. Franciszek Mazur działacz PPS przed wojną, w latach wojny przewodniczył Obwodowemu Komitetowi Robotniczemu PPS WRN. Po wojnie pracował na stanowiskach kierowniczych w administracji jaworznickiego górnictwa. Ich postaci zostały pozytywnie zaopiniowane przez Instytut Pamięci Narodowej.
